Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

Bent down

  • 1 uncatus

    uncātus, a, um, adj. [uncus], bent inwards, hooked, curved (post-class.).
    I.
    Lit.:

    lanceae,

    Sid. Ep. 4, 20.—
    B.
    Transf., bent down, bowed down:

    ut quidam uncati permaneant,

    Cael. Aur. Tard. 5, 3, 57.—
    II.
    Trop., hooked, barbed:

    syllogismi,

    Sid. Ep. 9, 9 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > uncatus

  • 2 inclino

    in-clīno, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [clino, clinatus].
    I.
    Act., to cause to lean, bend, incline, turn a thing in any direction; to bend down, bow a thing.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    vela contrahit malosque inclinat,

    Liv. 36, 44, 2:

    genua arenis,

    Ov. M. 11, 356:

    (rector maris) omnes Inclinavit aquas ad avarae litora Trojae,

    id. ib. 11, 209:

    inclinato in dextrum capite,

    Quint. 11, 3, 119; id. ib. 69:

    inclinata utrolibet cervix,

    id. 1, 11, 9:

    pollice intus inclinato,

    id. 11, 3, 99:

    arbor Inclinat varias pondere nigra comas,

    Mart. 1, 77, 8:

    sic super Actaeas agilis Cyllenius arces Inclinat cursus,

    Ov. M. 2, 721:

    at mihi non oculos quisquam inclinavit euntes,

    i. e. closed my sinking eyes, Prop. 4 (5), 7, 23 (Müll. inclamavit euntis):

    prius sol meridie se inclinavit, quam, etc.,

    i. e. declined, Liv. 9, 32, 6; cf.:

    inclinato jam in postmeridianum tempus die,

    Cic. Tusc. 3, 3, 7.—

    Mid.: inclinari ad judicem (opp. reclinari ad suos,

    Quint. 11, 3, 132):

    (terra) inclinatur retroque recellit,

    bends down, Lucr. 6, 573:

    saxa inclinatis per humum quaesita lacertis,

    Juv. 15, 63.—
    2.
    In partic.
    a.
    In milit. lang., to cause to fall back or give way:

    ut Hostus cecidit, confestim Romana inclinatur acies,

    i. e. loses ground, retreats, Liv. 1, 12, 3:

    tum inclinari rem in fugam apparuit,

    id. 7, 33, 7:

    quasdam acies inclinatas jam et labantes,

    Tac. G. 8; cf. under II. —
    b.
    In gen., to turn back, cause to move backward:

    septemtrio inclinatum stagnum eodem quo aestus ferebat,

    Liv. 26, 45, 8:

    cum primum aestu fretum inclinatum est,

    id. 29, 7, 2.—
    c.
    In mal. part., to lie down, stretch out:

    jam inclinabo me cum liberta tua,

    Plaut. Pers. 4, 8, 7:

    quot discipulos inclinet Hamillus,

    Juv. 10, 224:

    ipsos maritos,

    id. 9, 26.—
    3.
    Transf., of color, to incline to:

    colore ad aurum inclinato,

    Plin. 15, 11, 10, § 37:

    coloris in luteum inclinati,

    id. 24, 15, 86, § 136.—
    4.
    Of a disease, to abate, diminish:

    morbus inclinatus,

    Cels. 3, 2:

    febris se inclinat,

    id. ib. al.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to turn or incline a person or thing in any direction:

    se ad Stoicos,

    Cic. Fin. 3, 3, 10:

    culpam in aliquem,

    to lay the blame upon, Liv. 5, 8, 12:

    quo se fortuna, eodem etiam favor hominum inclinat,

    Just. 5, 1 fin.:

    judicem inclinat miseratio,

    moves, Quint. 4, 1, 14:

    haec animum inclinant, ut credam, etc.,

    Liv. 29, 33, 10.—Mid.:

    quamquam inclinari opes ad Sabinos, rege inde sumpto videbantur,

    Liv. 1, 18, 5.—
    2.
    In partic.
    a.
    To change, alter, and esp. for the worse, to bring down, abase, cause to decline:

    se fortuna inclinaverat,

    Caes. B. C. 1, 52, 3:

    omnia simul inclinante fortuna,

    Liv. 33, 18, 1:

    ut me paululum inclinari timore viderunt, sic impulerunt,

    to give way, yield, Cic. Att. 3, 13, 2:

    eloquentiam,

    Quint. 10, 1, 80.—
    b.
    To throw upon, remove, transfer:

    haec omnia in dites a pauperibus inclinata onera,

    Liv. 1, 43, 9:

    omnia onera, quae communia quondam fuerint, inclinasse in primores civitatis,

    id. 1, 47, 12.—In gram., to form or inflect a word by a change of termination (postclass.):

    (vinosus aut vitiosus) a vocabulis, non a verbo inclinata sunt,

    Gell. 3, 12, 3; 4, 9, 12; 18, 5, 9:

    partim hoc in loco adverbium est, neque in casus inclinatur,

    id. 10, 13, 1.—
    II.
    Neutr., to bend, turn, incline, decline, sink.
    A.
    Lit. (rare, and not in Cic.):

    paulum inclinare necesse est corpora,

    Lucr. 2, 243:

    sol inclinat,

    Juv. 3, 316:

    inclinare meridiem sentis,

    Hor. C. 3, 28, 5 (for which:

    sol se inclinavit,

    Liv. 9, 32, 6;

    v. above I. A. 1.): in vesperam inclinabat dies,

    Curt. 6, 11, 9.—
    2.
    In partic., in milit. lang., to yield, give way:

    ita conflixerunt, ut aliquamdin in neutram partem inclinarent acies,

    Liv. 7, 33, 7:

    in fugam,

    id. 34, 28 fin.:

    inclinantes jam legiones,

    Tac. A. 1, 64; id. H. 3, 83.—
    3.
    To change for the worse, turn, fail:

    si fortuna belli inclinet,

    Liv. 3, 61, 5:

    inde initia magistratuum nostrum meliora ferme, et finis inclinat,

    Tac. A. 15, 21. —
    B.
    Trop., to incline to, be favorably disposed towards any thing (also in Cic.):

    si se dant et sua sponte quo impellimus, inclinant et propendent, etc.,

    Cic. de Or. 2, 44, 187:

    ecquid inclinent ad meum consilium adjuvandum,

    id. Att. 12, 29, 2:

    ad voluptatem audientium,

    Quint. 2, 10, 10:

    in stirpem regiam studiis,

    Curt. 10, 7, 12:

    amicus dulcis, Cum mea compenset vitiis bona, pluribus hisce... inclinet,

    Hor. S. 1, 3, 71:

    cum sententia senatus inclinaret ad pacem cum Pyrrho foedusque faciendum,

    Cic. de Sen. 6, 16:

    color ad crocum inclinans,

    Plin. 27, 12, 105, § 128: omnia repente ad Romanos inclinaverunt. turned in favor of, Liv. 26, 40, 14. — With ut:

    ut belli causa dictatorem creatum arbitrer, inclinat animus,

    Liv. 7, 9, 5:

    multorum eo inclinabant sententiae, ut tempus pugnae differretur,

    id. 27, 46, 7:

    hos ut sequar inclinat animus,

    id. 1, 24, 2. — With inf.:

    inclinavit sententia, suum in Thessaliam agmen demittere,

    Liv. 32, 13, 5:

    inclinavit sententia universos ire,

    id. 28, 25, 15; cf. id. 22, 57, 11.— Pass.:

    consules ad patrum causam inclinati,

    Liv. 3, 65, 2; cf.:

    inclinatis ad suspicionem mentibus,

    Tac. H. 1, 81:

    inclinatis ad credendum animis,

    Liv. 1, 51, 7; Tac. H. 2, 1:

    ad paenitentiam,

    id. ib. 2, 45. —
    2.
    In partic., to change, alter from its former condition (very rare):

    inclinant jam fata ducum,

    change, Luc. 3, 752. — Hence, in-clīnātus, a, um, P. a.
    A.
    Bent down, sunken:

    senectus,

    Calp. 5, 13; of the voice, low, deep:

    vox,

    Cic. Or. 17, 56; cf.:

    inclinata ululantique voce more Asiatico canere,

    id. ib. 8, 27. —
    B.
    Inclined, disposed, prone to any thing:

    plebs ante inclinatior ad Poenos fuerat,

    Liv. 23, 46, 3:

    plebs ad regem Macedonasque,

    id. 42, 30, 1:

    ipsius imperatoris animus ad pacem inclinatior erat,

    id. 34, 33, 9; Tac. H. 1, 81.—
    C.
    Sunken, fallen, deteriorated:

    ab excitata fortuna ad inclinatam et prope jacentem desciscere,

    Cic. Fam. 2, 16, 1:

    copiae,

    Nep. Pelop. 5, 4.—In neutr. plur. subst.:

    rerum inclinata ferre,

    i. e. troubles, misfortunes, Sil. 6, 119.

    Lewis & Short latin dictionary > inclino

  • 3 obstipe

    obstīpus, a, um, adj. [ob-stipes], bent or inclined to one side; opp. to rectus ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    In gen., oblique, shelving:

    omnia mendose fieri atque obstipa, necesse est,

    Lucr. 4. 517: obstitum (leg. obstipum) obliquum, Enn. Libr. XVI.: montibus obstitis (leg. obstipis) obstantibus, unde oritur nox. Et in Libr. VIII.: amplius exaugere obstipolumve (leg. opstipo lumine) solis. Caecilius in imbros (leg. Imbris): resupina obstito (leg. obstipo) capitulo sibi ventum facere cunicula (leg. tunicula). Lucretius: omnia, etc.; v. supra, Paul. ex Fest. p. 193 Müll.; v. Müll. ad loc.; and cf. Enn. Ann. v. 290 and 407 Vahl.; and Trag. Rel. p. 44 Rib.—
    B.
    Esp.
    1.
    Bent or drawn back, said of the stiff neck of a proud person:

    cervix rigida et obstipa,

    Suet. Tib. 68.—
    2.
    Bent forward, bent or bowed down:

    stes capite obstipo, multum similis metuenti,

    Hor. S. 2, 5, 92.—So of one lost in thought:

    obstipo capite et figentes lumine terram,

    Pers. 3, 80.—
    3.
    Bent or inclined to one side, of the dragon's head, a translation of the Gr. loxon karê:

    obstipum caput et tereti cervice reflexum,

    Cic. Arat. N. D. 2, 42, 107; cf. Col. 7, 10, 1.—
    II.
    Transf., stiff - necked, obstinate, perverse (eccl. Lat.), Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 3, 38.—Hence, obstīpē, adv., perversely, Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 6, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > obstipe

  • 4 obstipus

    obstīpus, a, um, adj. [ob-stipes], bent or inclined to one side; opp. to rectus ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    In gen., oblique, shelving:

    omnia mendose fieri atque obstipa, necesse est,

    Lucr. 4. 517: obstitum (leg. obstipum) obliquum, Enn. Libr. XVI.: montibus obstitis (leg. obstipis) obstantibus, unde oritur nox. Et in Libr. VIII.: amplius exaugere obstipolumve (leg. opstipo lumine) solis. Caecilius in imbros (leg. Imbris): resupina obstito (leg. obstipo) capitulo sibi ventum facere cunicula (leg. tunicula). Lucretius: omnia, etc.; v. supra, Paul. ex Fest. p. 193 Müll.; v. Müll. ad loc.; and cf. Enn. Ann. v. 290 and 407 Vahl.; and Trag. Rel. p. 44 Rib.—
    B.
    Esp.
    1.
    Bent or drawn back, said of the stiff neck of a proud person:

    cervix rigida et obstipa,

    Suet. Tib. 68.—
    2.
    Bent forward, bent or bowed down:

    stes capite obstipo, multum similis metuenti,

    Hor. S. 2, 5, 92.—So of one lost in thought:

    obstipo capite et figentes lumine terram,

    Pers. 3, 80.—
    3.
    Bent or inclined to one side, of the dragon's head, a translation of the Gr. loxon karê:

    obstipum caput et tereti cervice reflexum,

    Cic. Arat. N. D. 2, 42, 107; cf. Col. 7, 10, 1.—
    II.
    Transf., stiff - necked, obstinate, perverse (eccl. Lat.), Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 3, 38.—Hence, obstīpē, adv., perversely, Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 6, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > obstipus

  • 5 dēductus

        dēductus adj.    [P. of deduco], lowered, unambitious, modest (poet.): carmen, V.: vox, Pr.
    * * *
    I
    deducta -um, deductior -or -us, deductissimus -a -um ADJ
    drawn down; bent in; attenuated/slender, weak, soft (voice); fine-spun (style)
    II
    downward pull; drawing/dragging down (L+S)

    Latin-English dictionary > dēductus

  • 6 incurvo

    in-curvo, āvi, ātum, āre, v. a., to bend, bow, crook, curve (in Cic. only once in part. pass.; elsewhere poet. and post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    flexos arcus,

    Verg. A. 5, 500.— Pass.:

    robur et olea incurvantur,

    Plin. 16, 42, 81, § 222:

    lentos remos,

    Cat. 64, 183.—Of persons:

    incurvari,

    to be bowed down, bent, Sen. ad Polyb. 7, 2; Capitol. Ant. Pii, 13, 1. —In part. pass.:

    bacillum inflexum et incurvatum,

    crooked, Cic. Fin. 2, 11, 33.—
    B.
    Pregn., in mal. part., = paedicare, Mart. 11, 43, 5.—
    II.
    Trop., to bend, cast down, disturb: non est magnus animus, quem incurvat injuria, Sen. de Ira, 3, 5 fin.:

    aliquem querelā,

    to move to commiseration, Pers. 1, 91.

    Lewis & Short latin dictionary > incurvo

  • 7 pronus

    prōnus, a, um (archaic form of fem. pronis, Varr. ap. Non. 494 fin.), adj. [like Gr. pranês = prênês, from root pra-, pro; cf. prae).
    I.
    Lit., turned forward, bent or inclined, leaning or hanging forward, stooping, bending down (class.; opp. supinus; cf. cernuus).
    1.
    Of living beings:

    puerum imponere equo pronum in ventrem,

    Varr. R. R. 2, 7, 13:

    pronus pendens in verbera,

    leaning forward to strike, Verg. A. 10, 586:

    ipsum Pronum sterne solo,

    id. ib. 11, 485:

    pronus magister Volvitur in caput,

    id. ib. 1, 115:

    pecora, quae natura prona finxit,

    Sall. C. 1, 1; Ov. M. 8, 379.— Poet., of those running swiftly, Ov. M. 10, 652:

    leporem pronum catulo sectare sagaci,

    flying swiftly, id. R. Am. 201.—
    2.
    Of things, bending forward or downward, going or inclined downward:

    ilex paulum modo prona, dein flexa,

    Sall. J. 93, 4:

    prona ac fastigiata tigna,

    Caes. B. G. 4, 17:

    pronae atque vergentes ampullae,

    Plin. Ep. 4, 30, 6:

    demissus inde pronusque pulvinus,

    id. ib. 5, 6, 16:

    (urbs) prona in paludes,

    sinking down, Liv. 4, 59:

    crateres,

    overturned, Stat. Th. 5, 255:

    motus corporis,

    Cic. Div. 1, 53, 120:

    cubitus,

    Plin. 28, 4, 14, § 54:

    prona via,

    steep, Ov. M. 2, 67:

    amnis,

    Verg. G. 1, 203:

    rivi,

    Hor. C. 1, 29, 11:

    currus,

    Ov. M. 5, 424. — Absol.:

    nihil habent proni et supera semper petunt,

    Cic. Tusc. 1, 18, 42:

    per pronum ire,

    downwards, Sen. Ep. 123, 14:

    per prona voluti,

    Sil. 15, 235.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of the heavenly bodies, of time, etc., setting, sinking, declining ( poet.):

    pronus Orion,

    Hor. C. 3, 27, 18:

    sidera,

    Prop. 1, 16, 23:

    Titan,

    Ov. M. 11, 257:

    dies,

    Stat. Th. 2, 41:

    menses (=celeriter praetereuntes),

    Hor. C. 4, 6, 39:

    anni,

    id. A. P. 60.—
    2.
    Of localities, turned, looking, or lying towards (postAug.).
    (α).
    With dat.:

    loca Aquiloni prona,

    Col. 3, 2, 6:

    aedificii solum pronius orienti,

    situated more to the east, id. 1, 5, 8.—
    (β).
    With ad:

    campo patente et ad solem prono,

    Col. 2, 9, 3.—
    II.
    Trop., inclined, disposed, prone to any thing (class.); usu. constr. with ad, in aliquid, or dat.; poet. also with gen.
    A.
    In gen.
    (α).
    With ad:

    rei publicae genus inclinatum et quasi pronum ad perniciosissimum statum,

    Cic. Rep. 2, 26, 47:

    anxitudo prona ad luctum,

    id. ib. 2, 41, 68 (from Non. 72, 31):

    boves ad domandum proni,

    Varr. R. R. 1, 2:

    pronus ad omne nefas,

    Luc. 6, 147:

    pronus ad cujusque necem,

    Suet. Vit. 14:

    ad poëticam,

    id. Ner. 50:

    ad simultates,

    Plin. Pan. 84.— Sup.: ad indulgentias pronissimus, Capit. Anton. 10, 8.—
    (β).
    With in and acc.:

    in obsequium plus aequo pronus,

    Hor. Ep. 1, 18, 10:

    in libidines,

    Suet. Caes. 50:

    saeculum in omnia mala,

    Flor. 4, 12.—Prov.:

    prona est timori semper in pejus fides,

    Sen. Herc. Fur. 316. —
    (γ).
    With dat.:

    pronus deterioribus,

    Tac. Agr. 41 fin.—Comp.:

    aures offensioni proniores,

    Tac. A. 4, 29 fin.
    (δ).
    With gen. ( poet.):

    ruendi In ferrum mens prona viris,

    Luc. 1, 461.— Comp.:

    unus audendi pronior,

    Claud. Ruf. 2, 400.—
    B.
    In partic.
    1.
    Inclined to favor, favorable to any thing (post-Aug.).
    (α).
    With dat.:

    si modo prona bonis invicti Caesaris assint Numina,

    Stat. S. 4, 8, 61.— Comp.:

    cohors Cn. Dolabellae pronior,

    Suet. Galb. 12.—
    (β).
    With in and acc.:

    prona in eum aula Neronis,

    Tac. H. 1, 13.— Comp.:

    ut quis misericordiā in Germanicum pronior,

    Tac. A. 2, 73:

    in verum nepotem,

    Suet. Cat. 19.—
    (γ).
    Absol.:

    prona sententia,

    Val. Fl. 8, 340:

    pronis auribus accipere aliquid,

    Tac. H. 1, 1; Luc. 5, 501.— Comp.:

    quos pronior fortuna comitatur,

    Vell. 2, 69, 6.—
    2.
    Easy, without difficulty (mostly post - Aug.):

    omnia virtuti suae prona esse,

    Sall. J. 114, 2:

    omnia prona victoribus,

    Tac. Agr. 33:

    pronum ad honores iter,

    Plin. Ep. 8, 10, 3:

    via ad regnum,

    Just. 1, 5, 9: pronum est, it is easy:

    agere memoratu digna pronum erat,

    Tac. Agr. 1:

    invitos praebere deos,

    Luc. 6, 606:

    facile et pronum est agere,

    Juv. 9, 43.— Comp.:

    id pronius ad fidem est,

    is easier to believe, Liv. 21, 28.—Hence, adv.: prōnē, downwards, pronely (post-class.).
    A.
    Lit., Paul. Petr. Vit. S. Mart. 4, 546.—
    B.
    Trop., readily, willingly; comp. pronius, Amm. 30, 8, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > pronus

  • 8 redeo

    rĕd-ĕo, ĭi, ĭtum, īre (lengthened form of the pres. redīnunt, Enn. ap. Fest. p. 286 Müll.; cf.: obinunt, ferinunt, nequinunt, solinunt, for obeunt, feriunt, nequeunt, solent; and danit, danunt, for dat, dant; rare fut. redies, App. M. 6, 19, and Sen. Ben. 1, 2, 3; cf. Vulg. Lev. 25, 10; id. Jer. 37, 7), v. n.
    I.
    To go or come back; to turn back, re turn, turn around (freq. and class.; syn revertor).
    A.
    Lit.
    1.
    Of persons.
    (α).
    Absol.:

    bene re gestā salvus redeo,

    Plaut. Trin. 5, 2, 58; 4, 3, 82:

    velletne me redire,

    Cic. Sest. 59, 126:

    et non nisi revocaretis, rediturus fuerim,

    Liv. 5, 51.—
    (β).
    With ex and abl.:

    erus alter ex Alide rediit,

    Plaut. Capt. 5, 4, 9:

    e provinciā,

    Cic. Verr. 1, 6, 16:

    ex illis contionibus domum,

    Liv. 3, 68.—
    (γ).
    With ab and abl.:

    a portu,

    Plaut. Most. 2, 1, 16:

    a portā,

    id. Merc. 4, 4, 9:

    a foro,

    id. Aul. 2, 6, 7; id. Ps. 4, 3, 11; cf.:

    a foro do mum,

    id. Aul. 2, 3, 6; id. Cas. 3, 4, 1:

    ab re divinā,

    id. Poen. 1, 2, 193:

    a cenā,

    Ter. Ad. 1, 1, 1:

    a Caesare,

    Cic. Q. Fr. 2, 6, 7:

    a nobis,

    Verg. G. 1, 249:

    ab Africā,

    Hor. C. 4, 8, 19:

    a flumine,

    Ov. M. 1, 588 et saep.—
    (δ).
    With abl. alone:

    Thebis,

    Plaut. Ep. 3, 3, 35:

    Cariā,

    id. Curc. 2, 1, 10:

    rure,

    id. Merc. 3, 3, 25; 4, 3, 6; 4, 5, 5; 8; Ter. Eun. 3, 5, 63:

    colle,

    Ov. M. 1, 698:

    exsilio,

    Plaut. Merc. 5, 2, 106:

    opsonatu,

    id. Cas. 3, 5, 16; id. Men. 2, 2, 5; 14:

    suburbanā aede,

    Ov. F. 6, 785. —
    (ε).
    With adv. of place:

    unde,

    Plaut. Trin. 4, 2, 91; Caes. B. G. 5, 11:

    inde domum,

    Ov. F. 5, 455:

    hinc, inde, unde, etc.,

    Plaut. Men. 2, 1, 23; id. Capt. 3, 1, 30; Caes. B. G. 5, 11, 7 al. —
    (ζ).
    With adv. of time or manner:

    eum rediturum actutum,

    Plaut. Trin. 3, 3, 44; 4, 4, 16:

    pascua haud tarde redientia,

    Sil. 8, 520:

    tardius,

    Ov. M. 10, 674:

    mature,

    Hor. Ep. 1, 7, 97:

    retro,

    Liv. 8, 11; 23, 28; Verg. A. 9, 794.—
    (η).
    With in and acc.:

    in patriam,

    Plaut. Men. 5, 9, 90; id. Stich. 4, 1, 3; 4, 2, 7:

    in urbem,

    id. Cas. prol. 65; Liv. 4, 29 fin. Drak. N. cr.:

    in castra,

    Plaut. Ep. 3, 2, 45:

    in senatum rursus,

    id. Mil. 2, 6, 109; cf.

    joined with retro,

    Liv. 23, 28; 24, 20; 44, 27; Ov. M. 15, 249; Verg. A. 9, 794 al.:

    veram in viam,

    Plaut. Cas. 2, 6, 17; cf.:

    in rectam semitam,

    id. ib. 2, 8, 33;

    and, in the same sense, simply in viam,

    Ter. And. 1, 2, 19; Cic. Phil. 12, 2, 7:

    in proelium,

    to renew, Liv. 22, 15, 9:

    serus in caelum redeas,

    Hor. C. 1, 2, 45:

    in gyrum,

    Ov. M. 7, 784 et saep. —
    (θ).
    With ad and acc.:

    ad navem,

    Plaut. Am. 2, 2, 32:

    ad parentes denuo,

    id. Capt. 2, 3, 51; so,

    ad aliquem,

    id. Aul. 2, 2, 32; id. Cist. 4, 2, 56; id. Mil. 4, 2, 29; 34; id. Pers. 4, 4, 107:

    ad quos,

    Caes. B. G. 7, 20: ad castra, Auct. B. Hisp. 25; cf.:

    se rediturum ad penates et in patriam,

    Curt. 5, 5, 20.—
    (ι).
    With acc. alone:

    Syracusas,

    Plaut. Men. prol. 37: Romam Cic. Quint. 18, 57; Liv. 3, 5:

    domum,

    Plaut. Am. 2, 1, 37; id. Cas. 5, 3, 14; id. Cist. 1, 1, 92; 104; Hor. S. 2, 5, 6; Ov. F. 5, 455; Liv. 3, 68:

    Cirtam,

    Sall. J. 104, 1:

    Babyloniam,

    Just. 12, 10, 7; cf. ( poet.):

    his laeti rediere duces loca amoena piorum,

    Sil. 13, 703.—
    (κ).
    With adv. of direction, etc.:

    huc, illuc,

    Plaut. Capt. 2, 2, 103; id. Most. 1, 1, 75; id. Rud. 3, 6, 41; id. Am. 1, 3, 29; id. Men. 4, 2, 53 sq.:

    isto,

    id. Pers. 4, 3, 43:

    intro,

    id. Aul. 2, 2, 31; id. Cas. 3, 5, 61; id. Cist. 4, 2, 37:

    quo,

    Hor. S. 2, 3, 261.—
    (λ).
    With acc. of distance: ite viam, Vet. Form. ap. Cic. Mur. 12, 26:

    itque reditque viam,

    Verg. A. 6, 122.—
    (μ).
    Impers. pass.:

    dum stas, reditum oportuit,

    Plaut. Pers. 3, 3, 43:

    ad arbitrum reditur,

    id. Rud. 4, 3, 79:

    manerent indutiae, dum ab illo rediri posset,

    Caes. B. C. 3, 16:

    ut Romam reditum est,

    Liv. 3, 5; 8, 11; Nep. Epam. 8.—
    (ν).
    With inf.:

    saepe redit patrios ascendere perdita muros,

    Verg. Cir. 171: hirundo reditura cibos immittere nidis, Montan. ap. Sen. Ep. 122, 12.—
    2.
    Of things:

    astra ad idem, unde profecta sunt,

    Cic. Rep. 6, 22, 24; cf.:

    sol in sua signa,

    Ov. F. 3, 161:

    totidem redeuntia solis Lumina viderunt,

    id. M. 14, 423:

    redeuntis cornua lunae,

    id. ib. 10, 479:

    adverso redierunt carbasa vento,

    id. H. 21, 71:

    Eurus reditura vela tenebat,

    id. M. 7, 664:

    flumen in eandem partem, ex quā venerat, redit,

    Caes. B. C. 3, 37; cf.:

    amnes In fontes suos,

    Ov. M. 7, 200:

    ille qui in se redit orbis,

    Quint. 11, 3, 105:

    redeunt jam gramina campis Arboribusque comae,

    Hor. C. 4, 7, 1; cf.:

    arboribus frondes,

    Ov. F. 3, 237.—
    B.
    Trop., to go or come back, to return:

    aspersisti aquam, Jam rediit animus,

    Plaut. Truc. 2, 4, 16; so,

    animus,

    id. Merc. 3, 1, 32; Ter. Hec. 3, 2, 12:

    mens,

    Ov. M. 14, 519:

    et mens et rediit verus in ora color,

    id. A. A. 3, 730:

    spiritus et vita redit bonis ducibus,

    Hor. C. 4, 8, 14:

    suum redit ingenium,

    Liv. 2, 22:

    memoria redit,

    Quint. 11, 2, 7:

    redit animo ille latus clavus, etc.,

    Plin. Ep. 8, 23, 6: in pristinum [p. 1540] statum, Gaes. B. G. 7, 54:

    in statum antiquum rediit res,

    Liv. 3, 9; cf.:

    reditum in vestram dicionem,

    Liv. 29, 17:

    cum Alcumenā antiquam in gratiam,

    Plaut. Am. 5, 2, 12:

    cum suis inimicissimis in gratiam,

    Cic. Prov. Cons. 9, 20; id. Fragm. ap. Quint. 9, 3, 41; Caes. B. C. 1, 4; Nep. Alcib. 5, 1; cf.: se numquam cum matre in gratiam redisse, had never been reconciled, i. e. had never been at variance, Cic. Att. 17, 1;

    and simply in gratiam,

    Plaut. Am. 3, 2, 59; Ter. Phorm. 5, 8, 40; cf.:

    in concordiam,

    Plaut. Am. 3, 3, 7:

    in amicitiam alicujus,

    Liv. 25, 16:

    in fidem alicujus,

    id. 25, 1:

    nunc demum in memoriam redeo,

    I recollect, call to mind, Plaut. Capt. 5, 4, 25; so,

    in memoriam mortuorum,

    Cic. Sen. 7, 21; id. Inv. 1, 52, 98; id. Quint. 18, 57; cf.:

    in memoriam cum aliquo,

    Ter. Phorm. 5, 3, 19:

    in corda redeunt tumultus,

    Claud. B. Get. 216:

    vere calor redit ossibus,

    Verg. G. 3, 272:

    redit agricolis labor actus in orbem,

    id. ib. 2, 401:

    rursum ad ingenium redit,

    he returns to his natural bent, Ter. Ad. 1, 1, 46; so,

    ad ingenium,

    id. Hec. 1, 2, 38:

    ad se atque ad mores suos,

    Cic. Div. in Caecil. 17, 57:

    ad se,

    id. Att. 7, 3, 8; but redire ad se signifies also, to come to one ' s self, i. e. to recover one ' s senses, Ter. Ad. 5, 3, 8; cf. id. And. 3, 5, 16; Liv. 1, 41; Hor. Ep. 2, 2, 138; cf.:

    ex somno vix ad se,

    Lucr. 4, 1023:

    donec discussis redeunt erroribus ad se,

    id. 4, 996:

    ad sanitatem,

    Cic. Fam. 12, 10, 1; cf.: reverto: in veram rediit faciem solitumque nitorem, returned to his true form (of Apollo), Ov. M. 4, 231; cf.:

    in annos Quos egit, rediit,

    i. e. he resumed his youth, id. ib. 9, 430 (for which:

    reformatus primos in annos,

    id. ib. 9, 399):

    in juvenem,

    id. ib. 14, 766:

    in fastos,

    to go back to them, Hor. Ep. 2, 1, 48:

    quamvis redeant in aurum Tempora priscum,

    id. C. 4, 2, 39:

    in causas malorum,

    to appear again as the cause of misfortunes, Tac. H. 4, 50:

    maturos iterum est questa redire dies,

    Prop. 2, 18 (3, 10), 12;

    so of times and events which recur periodically: annus,

    Verg. A. 8, 47; Hor. C. 3, 8, 9; id. S. 2, 2, 83:

    ne rediret Saeculum Pyrrhae,

    id. C. 1, 2, 5:

    Nonae Decembres,

    id. ib. 3, 18, 10:

    iterum sollemnia,

    Prop. 2, 33 (3, 31), 1 al.— Impers. pass.:

    tum exuto justitio reditum ad munia,

    Tac. A. 3, 7.—
    2.
    In partic., in speaking, thinking, or writing.
    a.
    Of the speaker, to go back, return to a former subject, to recur to it:

    mitte ista, atque ad rem redi, etc.,

    Ter. Ad. 2, 1, 31 sq.:

    quid si redeo ad illos,

    id. Heaut. 4, 3, 41:

    sed de hoc alias: nunc redeo ad augurem,

    Cic. Lael. 1, 1; so,

    ad Scipionem,

    id. ib. 17, 62:

    ad me,

    id. ib. 25, 96:

    ad fabulas,

    id. ib. 20, 75:

    ad illa prima,

    id. ib. 26 fin.:

    sed ad illum redeo,

    id. Fin. 2, 22, 73:

    ad inceptum,

    Sall. J. 4, 9:

    illuc, unde abii, redeo,

    Hor. S. 1, 1, 108; 1, 7, 9; 1, 6, 45:

    longius evectus sum, sed redeo ad propositum,

    Quint. 9, 3, 87; cf.:

    digredi a re et redire ad propositum,

    id. 9, 2, 4:

    ab illo impetu ad rationem redit,

    id. 6, 1, 28 et saep. —Comically:

    nunc in Epidamnum pedibus redeundum'st mihi,

    Plaut. Men. prol. 49.—
    b.
    Of the subject:

    res redit,

    comes up again, Cic. post Red. in Sen. 11, 27; cf.:

    redit de integro haec oratio,

    Ter. Heaut. 5, 3, 8.—
    II.
    (With the idea of ire predominating; cf.: recido, redigo).
    1.
    To come in as revenue, income; to arise, proceed (cf. provenio):

    tribus tantis illi minus redit,

    Plaut. Trin. 2, 4, 129:

    ut ex eodem semine aliubi cum decimo redeat, aliubi cum quintodecimo,

    Varr. R. R. 1, 44, 1:

    possentne fructus pro impensā ac labore redire,

    id. ib. 1, 2, 8:

    ex pecore redeunt ter ducena Parmensi,

    Mart. 4, 37, 5:

    pecunia publica, quae ex metallis redibat,

    Nep. Them. 2, 2:

    ex quā regione quinquaginta talenta quotannis redibant,

    id. ib. 10, 3:

    e modio redire sextarios quattuor siliginis,

    Plin. 18, 9, 20, § 86; 18, 10, 20, § 89 et saep.—
    2.
    To come to, be brought or reduced to; to arrive at, reach, attain a thing; constr. usually with ad; very rarely with in or an adv. of place:

    pilis omissis ad gladios redierunt,

    betook themselves to their swords, Caes. B. C. 3, 93; cf.:

    ad manus reditur, Auct. B. Afr. 18, 4: Caesar opinione trium legionum dejectus, ad duas redierat,

    was brought down, reduced, Caes. B. G. 5, 48 init.: collis leniter fastigatus paulatim ad planitiem redibat, sank or sloped down, descended, id. ib. 2, 8: ejus morte ea ad me lege redierunt bona, have descended to me, Ter. And. 4, 5, 4; so,

    ad hos lege hereditas,

    id. Hec. 1, 2, 97:

    quorum (principum) ad arbitrium judiciumque summa omnium rerum consiliorumque redeat,

    Caes. B. G. 6, 11:

    summa imperii, rerum ad aliquem,

    id. B. C. 1, 4; 3, 18; Ter. Phorm. 2, 2, 3:

    regnum ad aliquem,

    Plaut. Cas. 2, 5, 28:

    res ad interregnum,

    Liv. 1, 22:

    mihi ad rastros res,

    Ter. Heaut. 5, 1, 58 (with redigat ad inopiam):

    ut ad pauca redeam,

    i. e. to cut the story short, id. Hec. 1, 2, 60; id. Phorm. 4, 3, 43: aut haec bona in tabulas publicas nulla redierunt, aut si redierunt, etc., have not reached, i. e. are not registered upon, Cic. Rosc. Am. 44, 128:

    Germania in septentrionem ingenti flexu redit,

    trends towards the north, Tac. G. 35:

    in eum res rediit jam locum, Ut sit necesse,

    Ter. Heaut. 2, 3, 118; id. Ad. 2, 4, 9:

    in nubem Ossa redit,

    rises to, Val. Fl. 2, 16:

    Venus, quam penes amantūm summa summarum redit,

    falls to her lot, pertains to her, Plaut. Truc. 1, 1, 4:

    quod si eo meae fortunae redeunt, ut, etc.,

    come to that, Ter. Phorm. 1, 4, 24; so,

    adeo res,

    id. Heaut. 1, 1, 61; 5, 2, 27; id. Phorm. 1, 3, 1; 1, 2, 5:

    omnia verba huc redeunt,

    come to, amount to this, id. Eun. 1, 2, 78; cf.:

    incommoditas huc omnis,

    id. And. 3, 3, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > redeo

  • 9 dēvexus

        dēvexus adj.    [deveho], inclining, sloping, shelving, steep: lucus a Palati radice in novam viam: mundus in Austros, V.: amnis, V.: haec declivia et devexa, Cs.: arva, O.: Orion, i. e. towards his setting, H.: raeda, on its way down, Iu.— Poet.: fluit devexo pondere cervix, bent under the load, V.—Fig., inclined, prone: aetas a laboribus ad otium.
    * * *
    devexa, devexum ADJ
    sloping, inclining, shelving; steep; prone

    Latin-English dictionary > dēvexus

  • 10 immineō (in-m-)

        immineō (in-m-) —, —, ēre,    to project over, lean towards, hang down over, overhang, overarch: Quos super silex Imminet, V.: imminente lunā, shining overhead, H.: in ore impuri hominis imminens, bending towards: gestu omni imminenti, bent towards him: collis urbi Imminet, commands, V.: moenibus tumulus, L.: caelumque quod imminet orbi, O.—To be near to, touch on, border upon, follow up: Imminet hic, sequiturque parem, O.: carcer imminens foro, adjoining, L.: imminentes domini, i. e. future, Ta.—To threaten, menace: instabat agmen atque universum imminebat, Cs.: Imbrium divina avis imminentūm, H.: cum Karthago huic imperio immineret: imminent reges Asiae: Parthi Latio, H.—Fig., to strive eagerly after, be eager for, long for, be intent upon: avaritiā imminenti esse: in exercitūs opprimendi occasionem, L.: ad caedem: ei potestati, L.: exitio coniugis, O.—To be at hand, impend: ea, quae cottidie imminent: mors, quae cottidie imminet: imminentium nescius, Ta.

    Latin-English dictionary > immineō (in-m-)

  • 11 incurvō

        incurvō āvī, ātus, āre    [incurvus], to bend, bow, curve: flexos arcūs, V.: remos, Ct.
    * * *
    incurvare, incurvavi, incurvatus V
    make crooked or bent; cause to bend down

    Latin-English dictionary > incurvō

  • 12 prōnus

        prōnus adj. with comp.    [PRO-], turned forward, bent over, inclined, leaning, hanging, stooping, bending: pecora, quae natura prona finxit, S.: pronus pendens in verbera, leaning forward to strike, V.: pronus magister Volvitur in caput, V.: carcere emicat, i. e. in swift flight, O.: leporem pronum catulo sectare sagaci, flying swiftly, O.: ilex paulum modo prona, dein flexa, S.: motus corporis.—As subst n.: montium prona, slopes, Cu.: amnis, rushing, V.: rivi, tumbling, H.: currus, headlong, O.— Sinking, reaching down: urbs in paludes, L.: via, steep, O.—As subst n.: nihil habent proni, no downward tendency.—Of heavenly bodies, setting, sinking, declining: Orion, H.: Titan, O.—Of time, hurrying, fleet: menses, H.: anni, H.—Fig., inclined, disposed, prone: rei p. genus ad perniciosissimum statum: anxitudo ad luctum: in obsequium, H.: pronior in vitia sua, L.: deterioribus, Ta.— Easy, without difficulty: omnia virtuti suae prona esse, S.: omnia victoribus, Ta.: facile et pronum est agere, Iu.: id pronius ad fidem est, is easier to believe, L.
    * * *
    prona, pronum ADJ
    leaning forward; prone

    Latin-English dictionary > prōnus

  • 13 red-eō

        red-eō iī    (redīt, T., Iu.), itus, īre.—Of persons, to go back, turn back, return, turn around: velletne me redire: et non si revocaretis, rediturus fuerim, L.: territus ille retro redit, V.: tardius, O.: mature, H.: e provinciā: ex illis contionibus domum, L.: a cenā: a nobis, V.: ab Africā, H.: a flumine, O.: ne rure redierit, T.: suburbanā aede, O.: eodem, unde redierat, proficiscitur, Cs.: inde domum, O.: Quo rediturus erat, H.: retro in urbem, L.: in viam: in proelium, renew, L.: Serus in caelum redeas, H.: ad imperatorem suum: ad penates et in patriam, Cu.: Romam: Cirtam, S.: Itque reditque viam, V.: dum ab illo rediri posset, Cs.—Of things, to come back, return, be brought back, be restored: ad idem, unde profecta sunt, astra: sol in sua signa, O.: redeuntis cornua lunae, O.: flumen in eandem partem, ex quā venerat, redit, Cs.: redeunt iam gramina campis, H.—In thought, to go back, return, recur: mitte ista, atque ad rem redi, T.: ad illum: ad inceptum, S.: Illuc, unde abii, H.: res redit, comes up again.—Of revenue, to come in, arise, proceed, be received: pecunia publica, quae ex metallis redibat, N.—Of time, to come around, return, recur: redeuntibus annis, revolving, V.: Nonae redeunt Decembres, H.—To come to, be brought to, arrive at, reach, attain: pilis missis ad gladios redierunt, took to, Cs.: Caesar opinione trium legionum deiectus, ad duas redierat, was reduced, Cs.: collis leniter fastigatus paulatim ad planitiem redibat, sloped down, Cs.: ad te summa rerum redit, all depends on you, T.: ad interregnum res, L.: Ut ad pauca redeam, i. e. to cut the story short, T.: haec bona in tabulas publicas nulla redierunt, have not been registered: Germania in septentrionem ingenti flexu redit, trends towards the north, Ta.: Quod si eo meae fortunae redeunt, ut, etc., come to that, T.: omnia verba huc redeunt, amount to this, T. —Fig., to go back, come back, return, be brought back, be restored: istoc verbo animus mihi redit, T.: Et mens et rediit verus in ora color, O.: spiritus et vita redit bonis ducibus, H.: in pristinum statum, Cs.: res in antiquum statum rediit, L.: cum suis inimicissimis in gratiam: in amicitiam Romanorum, L.: in memoriam mortuorum, call to mind: redii mecum in memoriam, T.: redit agricolis labor actus in orbem, V.: rursum ad ingenium redit, to his natural bent, T.: ad suum vestitum: ad te redi, control yourself, T.: sine paululum ad me redeam, recollect myself, T.: iam ad se redisse, recovered consciousness, L.: ad sanitatem: In veram faciem, resume his proper form, O.: in annos Quos egit, rediit, i. e. he renewed his youth, O.: in fastos, i. e. refers, H.

    Latin-English dictionary > red-eō

  • 14 immineo

    immĭnĕo ( inm-), ēre, v. n. [in-mineo], to project over or towards a thing, to bend or lean towards, to hang down over, overhang (syn. impendeo).
    I.
    Lit. (mostly poet.):

    collis plurimus urbi Imminet,

    commands, Verg. A. 1, 420; cf.:

    imminens prope ipsis moenibus tumulus,

    Liv. 29, 35, 7:

    imminens villae tua pinus esto,

    Hor. C. 3, 22, 5:

    candida populus antro Imminet,

    Verg. E. 9, 41:

    aër his,

    Ov. M. 1, 52:

    caelumque quod imminet orbi,

    id. ib. 2, 7:

    scopulus aequoribus,

    id. ib. 4, 525:

    apex collis subjectis arvis,

    id. ib. 7, 779:

    nemus desuper,

    Verg. A. 1, 165:

    arbos,

    Ov. M. 4, 459:

    imminet e celsis audentius improba muris Virgo,

    Val. Fl. 6, 681; Quint. 11, 3, 130:

    choros ducit Venus imminente luna,

    shining overhead, Hor. C. 1, 4, 5: cum ageretur togata, simulans, caterva tota clarissima concentione in ore impuri hominis imminens contionata est: Huic vitae tuae, etc., bending or turning towards, Cic. Sest. 55, 118; cf.:

    gestu omni imminenti,

    bent towards him, id. de Or. 2, 55, 225.—
    B.
    Transf., to be near to a thing, to touch on, border upon.
    1.
    In gen. (rare):

    imminet hic, sequiturque parem, similisque tenenti Non tenet,

    Ov. M. 7, 785:

    tergo fugacis,

    id. ib. 1, 542:

    carcer imminens foro,

    adjoining, Liv. 1, 33, 8:

    imminentia muro aedificia,

    id. 2, 33, 7.—
    2.
    In partic. (like impendere and instare), in an inimical sense, to threaten, menace, by nearness or commanding position (class.):

    nimis imminebat propter propinquitatem Aegina Piraeeo,

    Cic. Off. 3, 11, 46; cf.:

    Carthago imminere jam fructuosissimis insulis populi Romani videbatur,

    id. Agr. 2, 32, 87:

    certior sum factus, Parthos... Ciliciae magis imminere,

    id. Att. 5, 20, 2:

    imminent duo reges toti Asiae,

    id. de Imp. Pomp. 5, 12:

    circum insulas Italiae inminentes,

    Liv. 21, 49, 1:

    Mithridates Italiae quoque,

    Vell. 2, 18, 4:

    Parthi Latio,

    Hor. C. 1, 12, 53:

    Germaniae et Britanniae,

    Suet. Calig. 19:

    bello subegit gentem rebus populi Romani imminentem,

    Cic. Rep. 2, 20:

    instabat agmen Caesaris atque universum imminebat,

    Caes. B. G. 1, 80 fin.:

    imbrium divina avis imminentŭm,

    Hor. C. 3, 27, 10:

    turris ingens inminebat,

    Liv. 21, 7, 7; 21, 11, 10:

    inminentes tumuli,

    id. 3, 7, 2. —
    II.
    Trop. (class.).
    A.
    To strive eagerly ofter a thing, to be eager for, to long for, be intent upon:

    hujus mendicitas aviditate conjuncta in nostras fortunas imminebat,

    Cic. Phil. 5, 7, 20; Liv. 30, 28, 9:

    in alterius ducis exercitusque opprimendi occasionem imminebat,

    id. 25, 20, 5:

    huc imminet: om nes Dirigit huc sensus,

    Verg. Cul. 89:

    alieno imminere,

    Sen. Ep. 2 fin.:

    rebus,

    Tac. A. 16, 14:

    quod imminere emptioni publicanos videbat,

    Suet. Aug. 24:

    peritus rerum popularium imminensque ei potestati,

    Liv. 3, 51, 9:

    spei majoris honoris,

    id. 4, 25, 9:

    occasioni alloquendi regem,

    Curt. 5, 11:

    exitio conjugis,

    Ov. M. 1, 146:

    Verres avaritia semper hiante atque imminenti fuit,

    Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134.—
    B.
    Transf. (acc. to I. B.), to be near at hand, to impend.
    1.
    In gen.:

    sunt qui ea, quae quotidie imminent, non videant,

    Cic. Cat. 1, 12, 30:

    mors, quae propter incertos casus quotidie imminet,

    id. Tusc. 1, 38, 91.—
    2.
    In partic., to threaten by nearness, to be imminent:

    periculum, quod imminere ipsi portenderetur,

    Suet. Claud. 29:

    periculum ambobus,

    id. Tit. 9:

    imminentes undique insidiae,

    id. Caes. 86:

    discrimina undique,

    id. Tib. 25:

    summum discrimen,

    Quint. 8, 4, 22:

    bellum,

    id. 12, 1, 43:

    taedio praesentium et imminentium metu,

    Suet. Vit. 15.

    Lewis & Short latin dictionary > immineo

  • 15 inmineo

    immĭnĕo ( inm-), ēre, v. n. [in-mineo], to project over or towards a thing, to bend or lean towards, to hang down over, overhang (syn. impendeo).
    I.
    Lit. (mostly poet.):

    collis plurimus urbi Imminet,

    commands, Verg. A. 1, 420; cf.:

    imminens prope ipsis moenibus tumulus,

    Liv. 29, 35, 7:

    imminens villae tua pinus esto,

    Hor. C. 3, 22, 5:

    candida populus antro Imminet,

    Verg. E. 9, 41:

    aër his,

    Ov. M. 1, 52:

    caelumque quod imminet orbi,

    id. ib. 2, 7:

    scopulus aequoribus,

    id. ib. 4, 525:

    apex collis subjectis arvis,

    id. ib. 7, 779:

    nemus desuper,

    Verg. A. 1, 165:

    arbos,

    Ov. M. 4, 459:

    imminet e celsis audentius improba muris Virgo,

    Val. Fl. 6, 681; Quint. 11, 3, 130:

    choros ducit Venus imminente luna,

    shining overhead, Hor. C. 1, 4, 5: cum ageretur togata, simulans, caterva tota clarissima concentione in ore impuri hominis imminens contionata est: Huic vitae tuae, etc., bending or turning towards, Cic. Sest. 55, 118; cf.:

    gestu omni imminenti,

    bent towards him, id. de Or. 2, 55, 225.—
    B.
    Transf., to be near to a thing, to touch on, border upon.
    1.
    In gen. (rare):

    imminet hic, sequiturque parem, similisque tenenti Non tenet,

    Ov. M. 7, 785:

    tergo fugacis,

    id. ib. 1, 542:

    carcer imminens foro,

    adjoining, Liv. 1, 33, 8:

    imminentia muro aedificia,

    id. 2, 33, 7.—
    2.
    In partic. (like impendere and instare), in an inimical sense, to threaten, menace, by nearness or commanding position (class.):

    nimis imminebat propter propinquitatem Aegina Piraeeo,

    Cic. Off. 3, 11, 46; cf.:

    Carthago imminere jam fructuosissimis insulis populi Romani videbatur,

    id. Agr. 2, 32, 87:

    certior sum factus, Parthos... Ciliciae magis imminere,

    id. Att. 5, 20, 2:

    imminent duo reges toti Asiae,

    id. de Imp. Pomp. 5, 12:

    circum insulas Italiae inminentes,

    Liv. 21, 49, 1:

    Mithridates Italiae quoque,

    Vell. 2, 18, 4:

    Parthi Latio,

    Hor. C. 1, 12, 53:

    Germaniae et Britanniae,

    Suet. Calig. 19:

    bello subegit gentem rebus populi Romani imminentem,

    Cic. Rep. 2, 20:

    instabat agmen Caesaris atque universum imminebat,

    Caes. B. G. 1, 80 fin.:

    imbrium divina avis imminentŭm,

    Hor. C. 3, 27, 10:

    turris ingens inminebat,

    Liv. 21, 7, 7; 21, 11, 10:

    inminentes tumuli,

    id. 3, 7, 2. —
    II.
    Trop. (class.).
    A.
    To strive eagerly ofter a thing, to be eager for, to long for, be intent upon:

    hujus mendicitas aviditate conjuncta in nostras fortunas imminebat,

    Cic. Phil. 5, 7, 20; Liv. 30, 28, 9:

    in alterius ducis exercitusque opprimendi occasionem imminebat,

    id. 25, 20, 5:

    huc imminet: om nes Dirigit huc sensus,

    Verg. Cul. 89:

    alieno imminere,

    Sen. Ep. 2 fin.:

    rebus,

    Tac. A. 16, 14:

    quod imminere emptioni publicanos videbat,

    Suet. Aug. 24:

    peritus rerum popularium imminensque ei potestati,

    Liv. 3, 51, 9:

    spei majoris honoris,

    id. 4, 25, 9:

    occasioni alloquendi regem,

    Curt. 5, 11:

    exitio conjugis,

    Ov. M. 1, 146:

    Verres avaritia semper hiante atque imminenti fuit,

    Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134.—
    B.
    Transf. (acc. to I. B.), to be near at hand, to impend.
    1.
    In gen.:

    sunt qui ea, quae quotidie imminent, non videant,

    Cic. Cat. 1, 12, 30:

    mors, quae propter incertos casus quotidie imminet,

    id. Tusc. 1, 38, 91.—
    2.
    In partic., to threaten by nearness, to be imminent:

    periculum, quod imminere ipsi portenderetur,

    Suet. Claud. 29:

    periculum ambobus,

    id. Tit. 9:

    imminentes undique insidiae,

    id. Caes. 86:

    discrimina undique,

    id. Tib. 25:

    summum discrimen,

    Quint. 8, 4, 22:

    bellum,

    id. 12, 1, 43:

    taedio praesentium et imminentium metu,

    Suet. Vit. 15.

    Lewis & Short latin dictionary > inmineo

См. также в других словарях:

  • down — down1 W1S1 [daun] adv, prep, adj ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(to a lower position)¦ 2¦(in a lower place)¦ 3¦(to lie/sit)¦ 4¦(along)¦ 5¦(south)¦ 6¦(somewhere local)¦ 7¦(river)¦ 8¦(fastened to a surface)¦ 9¦(less)¦ 10¦(losing)¦ …   Dictionary of contemporary English

  • down — down1 W1S1 [daun] adv, prep, adj ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(to a lower position)¦ 2¦(in a lower place)¦ 3¦(to lie/sit)¦ 4¦(along)¦ 5¦(south)¦ 6¦(somewhere local)¦ 7¦(river)¦ 8¦(fastened to a surface)¦ 9¦(less)¦ 10¦(losing)¦ …   Dictionary of contemporary English

  • down — I [[t]da͟ʊn[/t]] PREPOSITION AND ADVERB USES ♦ (Down is often used with verbs of movement, such as fall and pull , and also in phrasal verbs such as bring down and calm down .) 1) PREP To go down something such as a slope or a pipe means to go… …   English dictionary

  • down — 1 /daUn/ adverb 1 from above towards a lower place or position: David bent down to tie his shoelace. | The sun beat down on their heads all day long. 2 at a lower place or position than usual: You can t cross here, the bridge is down. 3 at or… …   Longman dictionary of contemporary English

  • Bent out of Shape — Bent out of Shape …   Википедия

  • Bent Out of Shape — Album par Rainbow Sortie 24 août 1983 Enregistrement De mai à juin 1983 aux Sweet Silence Studios, Copenhague, Danemark Durée 40 min 25 s Genre …   Wikipédia en Français

  • Down to Earth (Rainbow album) — Down to Earth Studio album by Rainbow Released 28 July 1979 Recorded …   Wikipedia

  • Down to Earth (Rainbow) — Down to Earth Album par Rainbow Sortie septembre 1979 Enregistrement Château Pelly de Cornfeld (France) Durée 35:55 Genre Hard Rock, Heavy metal Prod …   Wikipédia en Français

  • bent — n. inclination, tendency; aptitude, natural talent; partiality, fondness adj. inclined; corrupt; crazy; gay, homosexual; determined bend n. curve, kink; knot, mat v. make curved; lean down; tilt; surrender; invert, turn over …   English contemporary dictionary

  • Bent-over row — A bent over row (or barbell row) is a weight training exercise that targets a variety of back muscles. Which ones are targeted varies on form. The bent over row is often used for both bodybuilding and powerlifting. It is a good exercise for… …   Wikipedia

  • BENT, Jeffery Hart (1780-1852) — first judge in Australia the son of Robert Bent and elder brother of Ellis Bent (q.v.), born in 1780, was educated at Mr Barnes s school, Manchester, and at Trinity College, Cambridge, where he graduated B.A. in 1804, and M.A. in 1807. In volume… …   Dictionary of Australian Biography

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»